5 ورزش المپیک غایب در بازی های لندن 2012

در طی 16 سال نخست بازی های المپیک نوین، کشورهای میزبان از اختیارات قابل توجهی نسبت به برنامه های ورزشی برخوردار بودند. این بدان معنا است که تماشاگران می‌توانستند شاهد رویدادهای شگفت انگیز و غیرمتعارف بسیاری باشند، همچون پرتاب نیزه با دو دست، شنای آزاد 100 متر برای ملوانان یونانی و پرش به حالت ایستاده به سمت بالا. بعدها، کمیته بین المللی المپیک تنها مجوز ورزش هایی که وابسته به فدراسیونی بین المللی بودند را صادر نمود و این است دلیل آن که امروزه بازی ها، شامل فهرستی نسبتا دائمی از رویدادهایی همچون ژیمناستیک، وزنه برداری و شیرجه می‌باشد.

پس چه اتفاقی برای مسابقه شنای با مانع، رقابت دمبل همه کاره، مبارزه تن به تن (دوئل) با تپانچه در المپیک های آغازین افتاد؟ از آنجا که تابستان بازی های المپیک در لندن آغاز شده است، به آنچه که برای پنج ورزش منسوخی که به این زودی ها باز نخواهند گشت اتفاق افتاده است، پی می‌بریم.

1. مسابقه شنای 200 متر با مانع

هرچهار سال، جهان بهت زده شاهد قهرمانان المپیک همچون مایکل فلپس بود که به زیبایی سطح آب را می شکافت تا رکورد جهانی را پدید آورده و در شنای آزاد مدال های طلا را در اختیار گیرد. تصور کنید که چقدر این بازی می‌توانست سرگرم کننده باشد، چنانچه رقابت کنندگان می‌بایست در میانه مسابقه توقف کرده و در طول یک ردیف قایق های پارویی که در وسط استخر بسته شده بودند بالا روند.این دقیقا همان چیزی است که شرکت کنندگان در 112 سال پیش در مسابقه 200 متر شنای با مانع انجام دادند. در حقیقت ورزشکاران، این رویداد را با شیرجه از سکو به درون آب های کلر دار آغاز نکردند بلکه به سختی از یک تیرک بالا رفته تا به درون رودخانه سن شیرجه روند. سپس شناگران با جریان رودخانه مبارزه می کردند تا در طول یک ردیف قایق های لنگر انداخته در مسیرشان بالا خزیده پیش از آنکه از زیر ردیف دوم قایق ها به درون آب روند. با سرعت به خط پایان رسیدن، منظره ای باشکوه را رقم می زد. چرا این رقابت جذاب، در بازی های 1900 پاریس تنها یک بار برگزار شد، یک راز باقی ماند.

2. طناب کشی

اکنون این ورزش به یک بازی مدرسه ای تقلیل یافته است، اما زمانی طناب کشی ورزشی قابل احترام بود که مردان بالغ را مشغول به خود می کرد. در حقیقت، طناب کشی به عنوان یک رویداد المپیک نه تنها یکبار بلکه شش بار از سال 1900 تا 1920 حضور داشت. در اجرای این ورزش المپیک، هشت مرد در هر تیم در یک ردیف در برابر انتهای یک طناب ضخیم قرار گرفته و شروع به کشیدن خلاف یکدیگر می کردند. برای برنده شدن، یک تیم می بایست حریف خود را شش پا رو به جلو بکشد. با این حال، سادگی این طرح جوش و خروش مبارزه در ورزش را سرکوب ننمود. در بازی های 1908 لندن، ورزشکاران آمریکا مدعی بودند که یک تیم انگلیسی – عجیب آنکه از اعضای اداره پلیس لیورپول تشکیل یافته بود – با استفاده از کفش های عاج دار تقلب کرده اند. توانایی اعضای تیم برای میخ نمودن خود به چمن، آشکارا امتیازی بزرگ در رقابت طناب کشی محسوب می شد. اعتراض رد شد، بنابراین تیم آمریکا از آن رویداد انصراف داد. با وجود تقلب ادعا شده، تیم لیورپول مدال طلا را کسب نکرد. این افتخار به تیم دیگر انگلیسی، یعنی شهر پلیس لندن رسید. طناب کشی به دلایل نامعلومی پس از سال 1920 از بازی های المپیک خارج شد.

3. تیراندازی به کبوتر

تماشاگران در بازی های المپیک 2012 لندن شاهد نمایش تیراندازان ماهری خواهند بود که با تفنگ های شکاری خود اهدافی گرد را که اهداف پروازی نامیده می شوند، می ترکانند. متاسفانه، در بازی های پاریس سال 1900 اهداف (کبوتران) از خاک رس ساخته نشده بودند- آنها پرندگانی با پرهای واقعی بودند. تنها ظاهر آن به عنوان یک رویداد المپیک، تیراندازی به کبوتر زنده منظره ای ناراحت کننده را به نمایش گذاشت که صدها پرنده به عنوان اهدافی برای رقابت کنندگان تفنگ به دست رها می شدند. نزدیک به 300 کبوتر کشته یا زخمی شدند، و زمینی با خون و پر درهم آمیخته باقی ماند. تعجبی ندارد، این “ورزش” پس از آن خاتمه یافت.

4. دمبل های همه کاره

ظاهرا طراحی صورت گرفته برای تعیین قوی ترین مرد جهان، مسابقه دمبل همه کاره بود که تنها یکبار برگزار گردید – در طی دو روز در طول بازی های 1940 در سنت لوییز – و شامل مؤلفه ای آزاد بود. شرکت کنندگان 9 حرکت بالا رو (لیفت) را انجام می دادند، که شامل پیچ و تاب دادن بازو و فشار یا پرس شانه ها بود. متاسفانه، جزئیات بسیار مهم رقابت دمبل ناقص ماند. به عنوان مثال، آیا حرکت های بالا رو (لیفت) چندین بار با افزایش وزن دمبل ها انجام می شد؟ این یک پرسش کلیدی است، به ویژه یک مقاله سال 1903 در نیویورک تایمز گزارش کرده است که یکی از رویدادها شامل “پرتاب دمبل از زمین به سمت شانه” بود.

احتمالا منظره ای چشمگیر بوده است آن هنگام که قوی ترین مردان دمبل های 50 پوندی را به اطراف پرتاب می کردند. همچنین رقابت کنندگان سرگرم اجرای نمایش آزاد به عنوان “شاهکارهای اصلی” به انتخاب خود ورزشکاران بودند. متاسفانه، تصاویر اندکی از این رویداد برای کمک به تکمیل جزئیات آنچه که این شاهکارها در بر داشته، موجود است. پس از این حضور منحصر به فرد، دمبل های همه کاره هرگز در فهرست ورزش های المپیک ظاهر نشد.

5. مبارزه تن به تن (دوئل) با تپانچه

به عنوان روشی برای حل و فصل و خاتمه دادن به مسئله توهین به شرافت، قدمت مبارزه تن به تن (دوئل) به قرون وسطی باز می گردد. جستجو و یافتن تاریخ دوئل به عنوان یک فعالیت ورزشی بسیار دشوار است. بدیهی است، ورزش های تپانچه ای برخی دوره های زمانی وجود داشته اند، تاریخ آن حداقل به بازی های المپیک 1896 برمی گردد – که شامل چندین رویداد تیراندازی سریع با تپانچه بوده است. رقابت دوئل با تپانچه، که در سال 1906 آغاز شد، ورزش های تپانچه ای را به سطحی جدید سوق داد. هیچ یک از رقابت کنندگان آسیبی نمی‌دیدند از آنجایی که هدف، دوئل کننده دیگر نبود بلکه یک آدمک مصنوعی بود. این حریف ساختگی، بر طبق برخی گزارش ها آراسته به کت فراک، از فواصل 20 تا 30 متری به آن شلیک می شد. رویداد دوئل با تپانچه پس از بازی های المپیک 1912 استکهلم خاتمه یافت، اما همچنان جذابیت خود را در نظر عموم حفظ کرد: یک نظرسنجی انجام شده پیش از بازی های المپیک سیدنی نشان داد که 32 درصد پاسخ دهندگان مایلند که شاهد بازگشت مبارزه تن به تن (دوئل) با تپانچه به عنوان ورزش باشند.