مهندسین و شیمیدان های دانشگاه تگزاس در آستین توانستند روشی نوین برای افزایش ظرفیت ذخیره سازی هارد دیسک ارائه دهند که مبتنی بر مواد شناخته شده خودسازمان‌یاب (self-organizing) معروف به بلوک کوپلیمر است. آنها همچنین درحال اجرای آزمون دنیای واقعی با همکاری HGST، یکی از نوآوران پیشرو در دنیای هارد دیسک هستند.

دکتر گرانت ویلسون (استاد شیمی و بیوشیمی) در این‌باره اظهار داشته است: “با آنکه افزایش نمایی میزان اطلاعاتی که می‌تواند در دستگاه های حافظه ذخیره شود در چند سال اخیر یکنواخت بوده است، اما در حال حاضر ما در نقطه تقابل با محدودیت های فیزیکی قرار داریم.”

در روش های تولید کنونی، صفر و یک به طور مستمر، به صورت نقاط مغناطیسی بر روی سطح فلز نوشته می‌شود. هر چه نقاط به هم نزدیک باشند، اطلاعات بیشتری را می‌توان در همان سطح ذخیره کرد. اما این تاکتیک دیگر از رده خارج می‌شود. در حال حاظر نقاط را بسیار به یکدیگر نزدیک کرده اند و با ادامه این روند حافظه های مغناطیسی ناپایدار می‌شوند.

مهندس الیسون، همکار دکتر ویلسون گفت: “صنعت در حال حاضر در وضعیت ‘ترابیت در هر اینچ مربع’ است. که اگر با همین روند فعلی نقاط را به هم نزدیکتر کنیم، خواص آرشیوی دیسک های سخت از دست خواهد رفت و در نتیجه مشکلات شروع خواهد شد. آیا می‌توانید روزی را تصور کنید که اطلاعات حساب بانکی تان خود به خود تغییر کند؟!”

با این حال، فیزیک راه حلی نوین در اختیار دارد. اگر نقاط بدون هیچ مواد مغناطیسی از هم جدا شوند، می‌توانند بدون هیچ بی‌ثباتی به هم نزدیک شوند.

اینجاست که بلوک کوپلیمرها می‌توانند با فرایند خود-چینشی (DSA)، الگوهای جدید مورد نیاز هارد دیسک را تشکیل دهند.

در حال حاضر ویلسون، الیسون و دانشجویان آنها، با امید به اینکه که این پیشرفت ها با محصولات موجود در بازار سازگار و یکپارچه شود با HGST همکاری می‌کنند.