هنگامی که مردم در مورد آخرین پیشرفت های تکنولوژیکی فکر می‌کنند، به احتمال زیاد تصاویر سه‌بعدی HDTV ها، تلفن‌های هوشمند و سایر دستگاه های الکترونیکی به ذهن‌شان می آیند. احتمال خیلی کمی وجود دارد که تصاویری از جاده ای که هر روز آنها را به مدرسه یا محل کارشان می‌رساند، در رابطه با فناوری های پیشرفته به ذهن‌شان خطور کند. با این حال، اکثر مردم زمانی متوجه آنها می‌شوند که پر از چاله چوله شوند و یا اینکه بریدگی های قابل ملاحظه ای بر روی آسفالت به چشم آید. اما کمتر کسی به این فکر می‌کند که فناوری های پیشرفته در آسفالت خیابان‌ها می‌تواند موجب کاهش مصرف سوخت، کاهش آلودگی محیط زیست، و صرفه جویی در هزینه های تعمیر و نگهداری شود.
آسفالت ماده‌ای سیاه، چسبناک و بسیار چسبنده یا شبه جامد می‌باشد. آسفالت ماده‌ای ترکیبی است که از مخلوط کردن شن و ماسه و قیر ساخته می‌شود و در ساخت جاده، باند فرودگاه و پشت بام ساختمان‌ها به کار گرفته می‌شود. مدارک موجود، نشان می‌دهند که آسفالت از 625 سال پیش از میلاد وجود داشته است.
در حال حاضر، یکی از جذاب ترین حوزه های تحقیقات آسفالت شامل استفاده از نانومواد می‌شود. یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه فن آوری میشیگان، به رهبری دکتر ژان‌پینگ، در حال بررسی استفاده از نانوخاکرس (nanoclay) در روسازی آسفالت است. نانوخاکرس کانی‌های رسی است که برای مخلوط کردن با مواد دیگر بهینه سازی شده است. ساختار منحصر به فرد مواد نانوخاکرس باعث می‌شود مواد سخت‌تر و محکم‌تر شوند. این گروه نشان داد که اضافه کردن حتی مقدار کمی از نانوخاکرس (nanoclay) به آسفالت، آن را سخت تر می‌سازد. این به این معنی است که تحت ترافیک سنگین و در آب و هوای گرم تغییرات کمتری در آسفالت بوجود می‌آید. همچنین هزینه تعمیرات و نگهداری از آسفالت نیز کاهش می‌یابد.
تیم تحقیقاتی دیگری در موسسه تکنولوژی ماساچوست (MIT) با رهبری دکتر فرانتس ژوزف اولم و مهدی اکبریان (دانشجوی ایرانی)، مدل‌های روسازی آسفالت را در برخورد با تایر خودرو برررسی می‌کنند. آنها نیروهای فیزیکی درگیر (مثل اصطکاک بین تایر و آسفالت)، ویژگی های لاستیک و آسفالت و حرکت تایرهای خودرو را بررسی کرده و دریافتند که روسازی آسفالت را بایستی با توجه به شیب و سربالایی و یا سرپایینی بودن جاده می‌توان مقاومتر ساخت.
اولم و اکبریان پس از تحقیقات در بزرگ‌راه‌های فدرال به این نتیجه رسیدند که با مقاومتر ساختن آسفالت می‌توان 3% در مصرف سوخت خودروهای ایالات متحده صرفه جویی کرد. این علاوه بر صرفه جویی در هزینه های رانندگان باعث کاهش سالانه 46.5 میلیون تن انتشار دی‌اکسیدکربن می‌شود، که بسیار چشمگیر می‌باشد.
در دانشگاه های ایران نیز سالانه بسیاری از دانشجویان مقالات و پایان‌نامه هایی دررابطه با آسفالت و بهبود کیفیت آن ارائه می‌دهند، که امید است باعث بهبود وضعیت آسفالت شود.
