ردنی بروکسهنگامی که رباتیک صنعتی برای اولین بار در اوایل دهه 1960 معرفی شدند -در ابتدا در خطوط مونتاژ خودرو- کامپیوترها هنوز در مراحل ابتدایی تکامل خود قرار داشتند. به همین سبب تنها روبات ها برای انجام مجموعه ای از حرکات تکراری از پیش تعیین شده و سخت، طراحی شده بودند.

با وجود نیم قرن رشد روزافزون در قدرت محاسباتی، کماکان وضعیت روبات های صنعتی مشابه با گذشته است. اما درنظر ‘ردنی بروکس’ این وضعیت تداوم نخواهد یافت. او در سال گذشته شغل خود به عنوان استاد روباتیک در MIT (انستیتو فن آوری ماساچوست) را رها کرد تا بیشتر بر کار خود در شرکت جدیدش تمرکز کند.

اکونومیست در هفته پیش در گزارش خود بیان نمود که “لب های بروکس دوخته شده اند” و کسی در مورد آنچه دقیقا بروکس و Heartland Robotics در جنوب بوستون به دنبال آن هستند اطلاعی ندارد. اما تا کنون سرمایه گذاران مبلغی معادل 32 میلیون دلار را صرف این شرکت کرده اند، با فرض اینکه هر آنچه در آینده تولید شود یک مسیر کاملا جدید در این حیطه خواهد بود.

بروکس به عنوان رئیس و مدیر ارشد فناوری در Heartland Robotics، در سخنرانی اخیر خود در MIT خبر از تشکیل یک گروه کارآفرینی دانشجویی با نام do.it@MIT داد. بروکس در سخنرانی خود در جمع 400 نفر از دانشجویان در تالار Kresge در MIT بیان کرد که “تکنولوژی امروز به طرزی باورنکردی در دو دهه آینده، ابتدایی به نظر خواهد آمد.” همچنین وی اضافه کرد “شما کسانی هستید که تکنولوژی جدید را ابداع خواهید نمود و این رشته  را تغییر خواهید داد”.

مدیر سابق آزمایشگاه علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی (MITCSAIL) در مورد کودکی و نوجوانی خود در آدلاید استرالیا اینچنین گفت که وی در آن دوران هرگز نام MIT را نشندیده بود و در آن دوران او به تدریج به روباتیک علاقه مند شده بود.

به گفته وی، در اوایل دهه 1960 بروکس با استفاده از لامپ های خلاء یک کامپیوتر بسیار ابتدایی ساخت که ظرفیت حافظه RAM آن 64 بیت (یا 8 بایت) بود و ساخت آن یکسال و نیم به طول انجامید. سپس او اقدام به ساخت یک روبات کرد که در باغچه مادرش برای 30 سال باقی ماند.

پس از دیدن فیلم “2001: اودیسه فضایی” او شیفته کامپیوتر هوشمند و تعاملی فیلم HAL، شد که به گفته وی یک تصویر تاثیرگذار از هوش ماشینی بود.

اولین برخورد بروکس با MIT زمانی بود که او متوجه شد یک استاد MIT به نام پروفسور ماروین مینسکی در ساخت این فیلم به عنوان مشاور کارگردان حضور داشته است. پس از این واقعه او به سرعت تصمیم گرفت که به MIT بپیوندد.

تحقق یافتن این رویا برای بروکس بسیار زمان بر بود. او برای پیوستن به دانشکده تحصیلات تکمیلی MIT رد شد و پس از اخذ مدرک دکترا از دانشگاه استنفورد نیز برای دوبار درخواست او برای پیوستن به MIT به عنوان هیات علمی پذیرفته نشد. به گفته وی “پذیرفته نشدن، پایان ماجرا نیست” و استقامت در دنبال کردن رویا سرانجام نتیجه بخش خواهد بود.

در سال 1994 او برای سومین بار برای پیوستن به MIT تلاش نمود و سرانجام در این زمینه موفق شد و به سرعت شروع به تحقیق در دنیای روباتیک نمود.

خارج از کنترل

اولین اقدام بزرگ بروکس در زمینه روباتیک از طبیعت الهام گرفته شد: ایده ساختن انبوه روبات های کوچک و ارزان قیمت که هرکدام سیستم کنترلی مستقل از یکدیگر دارند. در ابتدا این طرح به عنوان جایگزینی برای پیشنهاد های ناسا در مورد جستجو گرهای عظیم نجومی بود و این ایده در مقاله ای علمی با عنوان “سریع، ارزان و خارج از کنترل” منتشر شد. پس از مدت کوتاهی بروکس تبدیل به شخصیت اصلی در یک فیلم مستند با همین نام به کارگردانی ارول موریس گردید.

ایده روبات های کوچک تر و ساده تر سرانجام مورد قبول ناسا واقع شد و به بروکس اجازه داد تا بر روی اولین ابزار روباتیک که قرار بود بر سطح مریخ فرود بیاید کار کند. یک جستجوگر با نام Sojourner.

بروکس با همکاری دانشجویان و محققان دانشگاه MIT انواع مختلفی از روبات ها با توانایی تشخیص اشارات و حالات صورت و استنتاج معانی و حالات روحی از آنها را طراحی نمود. هدف اصلی از این کار طراحی روبات هایی بود که بتوانند به راحتی با انسان ها در تعامل باشند.

بروکس در طول چندین سال تعداد زیادی از شرکت های تجاری را تاسیس نمود که اولین موفقیت بزرگ آن iRobot بود. همچنین وی ربات های نظامی را طراحی نمود که به طور گسترده توسط ارتش ایالات متحده به منظور خنثی سازی مواد منفجره یا تجسس در مکان های خطرناک استفاده شده اند.

به عقیده بروکس، جدیدترین ایده وی در مورد روبات های نسل بعدی می تواند انقلابی در تولید به وجود آورد. رویای او استفاده از روبات های کوچک تر، چالاک تر و تعاملی تر به جای ماشین های عظیم فعلی می باشد که می توانند در کنار کارگران کار کنند و به آنها در انجام وظایفشان کمک کنند. به گفته وی، روبات های جدید در مقایسه با روبات های فعلی مانند مقایسه گوشی iPhone با کامپیوترهای چندین دهه قبل می باشد.

بروکس در حال حاضر هیچ صحبتی در مورد روبات های جدیدش و توانایی های آنها نکرده است. اما با توجه به نظراتش در MIT نباید انتظار داشت که زیاد به انسان ها شبیه باشند. بنا به گفته وی “اگر آنها را زیادی به انسان ها شبیه کنیم، انتظار مردم بالا رفته و به زودی ناامید می شوند. شما نباید آنها را مانند انیشتین بسازید!”