در شرایطی که تلفن های هوشمند و ابزار قابل حمل مرزهای پردازش همراه را گسترش می دهند، نیاز آن ها به انرژی الکتریکی نیز رو به افزایش است و به نظر می رسد خاتمه ای ندارد. تکنولوژی جدیدی حل این مساله را هدف خود قرار داده است و نه بوسیله ی باتری های بزرگتر و بهتر بلکه با استفاده از کفش هایی که می پوشیم.
وقتی ما راه می رویم بدنمان تا 40 وات انرژی مکانیکی را در زمان برخورد پاهایمان با زمین به گرما تبدیل می کند. یک لایه ی تولید کننده ی الکتریسیته که کف یک جفت کفش معمولی قرار بگیرد می تواند از توان برخورد پا با زمین چندین وات الکتریسیته تولید کند. مقدار انرژی که در طول یک روز در باتری کوچکی که در کف کفش قرار گرفته است ذخیره می شود الکتریسیته ی لازم برای افزایش طول عمر باتری تلفن همراه یک عابر پیاده و یا تامین نیاز توان ابزار همراه یک سرباز در میدان نبرد کافی باشد.
ایده ی استحصال انرژی بدن برای استفاده در ابزارهای الکترونیک همراه البته چیز جدیدی نیست اگر چه برخی تکنولوژی های آن جدید هستند. در سال 1996 تاد استارنر در دانشگاه MIT محاسبه کرد که ژنراتور های پیزو الکتریک (موادی که هنگام فشرده شدن یا کشیده شدن جریان های الکتریکی کوچک ایجاد می کنند) از نظر تئوری می توانند هنگام راه رفتن سریع انسان تا 5وات الکتریسیته تولید کنند.
به نظر می رسد پیش بینی های استارنر خوش بینانه بوده اند. بهترین کفش پیزوالکتریک امروزی کفش های دوی Nike+ هستند که عملا هیچ انرژی استحصال نمی کنند. بررسی انجام شده در سال 2007 روی گام شمار پیزوالکتریک Nike+ نشان می دهد که تراشه ی گام شمار تنها چند ده میلی وات توان مصرف می کند، با این وجود نیاز به باتری جداگانه دارد. به عبارت دیگر قسمت پیزوالکتریک تنها به عنوان سنسور استفاده شده و توانی تولید نمی کند.
به گفته ی تام کروپنکین، دانشیار مهندسی مکانیک دانشگاه ویسکانسین-مدیسن ، دستاورد های اخیر در زمینه ی میکروفلوییدیکس می تواند طرح توان استارنر را پوشش داده و یا حتی بهبود بخشد. کلید این مساله فلزات مایعی نظیر جیوه و گالینستان (آلیاژی از گالیوم، ایندیوم و قلع) می باشند. یک قطره از فلز مایع وقتی روی یک لایه ی هادی با پوشش عایق که به دو سر آن ولتاژ اعمال شده است قرار می گیرد تغییر شکل داده و روی لایه گسترش می یابد. با برعکس کردن این روال یعنی زمانی که فلز مایع در دستگاه میکروفلویید جابه جا شده و از روی سطح برداشته می شود، در دستگاه ولتاژ القا می شود.
در آگوست 2011 کروپنکین اثبات اصل این پدیده را به عنوان راهی برای استحصال انرژی مکانیکی ارائه کرد. شرکت تازه تاسیس وی در مدیسون ایالت ویسکانسین که InStep NanoPower نام دارد در حال حاضر روی تجاری سازی این تکنولوژی کار می کند.
طبق گفته کروپنکین InStep در حال طراحی کفشی است که می تواند انرژی حاصل از هر ضربه ی پا را در یک باتری داخلی ذخیره کند. InStep مدعی است که این کفش می تواند تا 10وات در هر پا انرژی تامین کند که برای تامین بزرگترین نیاز انرژی تلفن های همراه که همان ارتباط با آنتن های مخابراتی است کافی می باشد.
