دانشمندان مدل جدیدی برای آزمایش سیارات گوناگون طراحی کرده اند. در این مدل فاصله سیارات از ستاره های همجوار اهمیت زیادی در تعیین وجود یا عدم وجود زندگی ندارد.
در نمایشگاه علوم که در دانشگاه آبردن بریتانیا برگزار گردید تئوری «گلدیلاکس» به چالش کشیده شد. این تئوری می‌گوید که حیات در کراتی وجود دارد که فاصله معینی از خورشید یا ستاره بزرگ دیگری دارند.
شون مک‌ماهون، یکی از دانشجویان مقطع دکتری در دانشگاه آبردن ابراز می‌دارد: «ایده فوق که می‌گوید برای وجود حیات بر روی کره ای، این سیاره باید در محدوده ی فاصله ای معین از ستاره ای بزرگ باشد به چالش کشیده می‌شود.»
«پس به طور سنتی مردم معتقدند که سیارات موجود در این منطقه – نه دورتر و نه نزدیکتر – احتمال وجود حیات را داشته باشند. از این گذشته به دلیل گرمای مناسب سیاره، آب در سطح این کره جریان خواهد داشت و به صورت یخ زده یا بخار شده نیست.»
این تحقیق جدید می‌تواند بسیار حائز اهمیت باشد، چرا که با استناد به آن سیارات می‌توانند با بهره از گرمای درونی خود و نه گرمای یک ستاره، شرایط حیات را مهیا سازند.
پرفسور جان پارنل، محقق ارشد از دانشگاه آبردن ابراز می دارد: «می‌دانیم که میکرو ارگانیزم های زیر سطحی که در زمین نیز وجود دارند، موجب گسترش حیات در این سیاره شده اند.»
«به گونه ای که برخی از محققان اعتقاد دارند که منشاء حیات در زمین خودمان از این میکرو ارگانیزم ها بوده است.»
آقای مک ماهون می افزاید: «اگر احتمال مربوط به این ریز موجودات را در نظر بگیرید، آنگاه است که حیات سلولی زیر سطحی در سایر کرات می تواند منشاء پدیده ای باشد که سال‌ها است محققان به دنبال آن هستند.»
