داستان ها ماندگارترین منابعی هستند که چه کودک و چه بزرگسالان را جذب خود می‌کنند. در یک سطح بنیادی، داستان‌ها کانالی قدرتمند برای برقراری ارتباطات احساسی بین نسل‌های مختلف هستند. داستان ها را می‌توان با توجه به احساسات و درجه هیجانی ارزیابی کرد. مثلا برای داستان‌ها می‌توان بر اساس میزان شادآمیز بودن و یا اندوهگین بودن امتیازی قائل بود. یا می‌توان هر داستانی را بر اساس واقعی یا خیالی بودن، میزان خشونت، معمایی بودن و … ارزیابی و طبقه بندی کرد.
یک محقق علوم کامپیوتر در کانادا در حال گسترش ابزار داده کاوی است تا بتواند درجه هیجانی داستان‌ها را تعیین کند. برای این منظور قرار است از بیش از 14،200 کلمه کلیدی که احساسات را منعکس می‌کند بهره گرفته شود. در نتیجه کاربران می‌توانند در بین کتاب‌های داستانی، بر اساس احساسات نیز جستوجو کنند. برای مثال، با این توسعه می‌توان معمایی‌ترین داستان را از میان مجموعه داستان‌های شرلوک هولمز یافت. یا مثلا ترسناک‌ترین داستان دنیا را مشخص کرد.
این ابزار داده کاوی علاوه بر طبقه بندی داستان ها براساس درجه هیجانی، می‌تواند چگونگی بهره گیری نویسنده از احساسات در طول داستان را نیز مشخص کند. با استفاده از این امکان می‌توان از بین بیش از 5 میلیون کتاب موجود در Google Books به نتایج محدودتری با توجه به میزان شاد بودن، ترسناک بودن، جنایی بودن و … دست یافت.
منبع. با توسعه ابزارهای داده کاوی در عرصه ادبیات جهان احتمالا شاهد تحولات بنیادین در این عرصه باشیم. نظر شما در مورد جستوجوی کتاب مورد نظرتان با توجه به احساسات محتوایی آن چیست؟
