حدود دو سالی است که خانم سونگ یون جو هنرمند جوان کره ای، با بهره گیری از خلاقیت بالای خود “لباس های خوردنی” یا به تعبیری “خوراکی های پوشیدنی” می آفریند.

شاید برای شما جالب باشد که لباسی خیره کننده با شکل و طعم بادمجان، کدو، گوجه فرنگی، کلم، میگو یا حتی آدامس بادکنکی بر تن کنید. سال گذشته نیز یک دانشجوی میکروبیولوژی آلمانی یک پارچه از شیر ساخت، و بدین ترتیب بسیاری از هنرمندان، یکی پس از دیگری به فکر ایجاد مد تازه و به روزی از خوراکی ها، میوه ها و سبزیجات افتادند.

موز:

لباس با میوه

بادمجان:

لباس با میوه

قارچ زمستانی:

لباس با میوه

آدامس بادکنکی:

لباس با آدامس

ساخت لباس با مشروبات الکلی

به تازگی ، محققان در دانشگاه وسترن استرالیا راهی برای تبدیل مشروب به لباس یافته اند. این فرآیند بسیار ساده تر از چیزی است که فکر می کنید در واقع هیچ گونه بافتی در این پارچه وجود ندارد.

ایده اولیه کار به ذهن دانشمندی به نام گری کاس رسید او متوجه شد یک لایه پوست مانند از شراب که به لاستیک شباهت بسیار دارد بر روی خمره  شراب ایجاد می‌شود. این لایه مملو از باکتری آکتوباکتر (Acetobacter) است.

او با همکاری هنرمندی با نام دونا فرانکلین، با استفاده از باکتری ها، الکل را به سلولز پارچه تبدیل کرد و با ریختن و شکل دادن آن روی یک قالب یا بدن انسان، لباس ساخت. مواد حاصل به بدن چسبیده و کاملا بدون درز است. از آنجا که لباس با میکروب های زنده ساخته شده است، سازندگان به آن نام میکروب پارچه  Micro’be داده اند.

این دو نفر موفق شدند از شراب قرمز، شراب سفید و آبجو ، لباس های تخمیری بسازند به طوری که بوی طبیعی و رنگ آن حفظ شود. ظاهرا این پارچه تا زمانیکه مرطوب و در حال شکل گیری است مانند لجن حس می شود، اما وقتی خشک شد مانند پوست دوم به نظر می آید.

لباس با شراب قرمز

البته برخی معتقدند نقص هایی در طراحی آنها وجود دارد. پارچه فاقد انعطاف پذیری است که به وضوح مشکل بزرگی است. یکی دیگر از معضلات استفاده کنندگان ممکن است بوی نامطبوع لباس باشد. پوشیدن این لباس مانند بو کردن یک نوشیدنی الکلی در تمام طول روز است. کاس و فرانکلین در حال حاضر روی این مسائل کار می کنند آنها در مورد آزمایش های خود خوشبین هستند و سعی می کنند تا بافته خود را با شباهت بیشتر به پارچه وارد بازار تجارت کنند.

این پارچه منحصر به فرد مزایایی نیز دارد. لباس ساخته شده نیاز به هیچ خیاطی ندارد، که به معنی کار کمتر و هزینه های تولید کم است. همچنین سازگار با محیط زیست، آلی و تجزیه پذیر است. البته همانطور که گفته شد این اولین باری نیست که در ساخت این گونه لباس ها از کالاهای مصرفی استفاده شده است.

هنوز استانداردی برای این پارچه صادر نشده است و امکان دارد این نوع پارچه به پوست و روان انسان‌ها تاثیر منفی بگذارد.

تصاویر بیشتری از لباس هایی با جنس انواع میوه ها را در art-merge ببینید.

سایر منابع: بخش اخبار یاهو و msn