بین دو و سه سالگی معمولا بچه ها شروع به حرف زدن می‌کنند. آنها راجع به همه چیز سوال دارند و می‌خواهند همه چیز را امتحان کنند اما بچه‌هایی هم هستند که کمتر از دیگران حرف می‌زنند و یا اصلا حرف نمی‌زنند.
پیش از هر کاری با یک پزشک و یا رفتارشناس کودک مشورت کنید. ممکن از کم حرفی کودک ناشی از بیش فعالی یا درونگرایی زیاد باشد و یا بیماری های دیگر که با شناخت آنان در سن کم به مرور رفع شود.
اگر کودک مشکلی نداشته باشد باید به دنبال ریشه این مسئله به خانواده رجوع کنید. شاید شما اسباب‌بازی‌های فراوانی برای کودکتان تهیه کرده باشید اما در طول روز چقدر زمان برای او اختصاص می‌دهید؟ نیاز نیست شما همه کارهایتان را تعطیل کنید و فقط به کودک بپردازید.
کافیست در زمانی که مشغول به فعالیت هستید با او گفتگو کنید. از محیط کارتان، از چیزهایی که جالب است، از کشفیات تازه، از مغازه ای که تازه دیده اید با او حرف بزنید. اگر از شما پرسید در گلدان چیست به گفتن گل تنها اکتفا نکنید. در مورد نوع گل حرف بزنید. مثلا بگویید این گل نسترن است. گلهای نسترن در بهار رشد می‌کنند. باید در این درجه از هوا باشد، آنقدر نور بگیرد و جواب هایی بدهید که بچه را بیشتر کنجکاو کند. او سوال های بیشتری خواهد پرسید. حتی اگر جواب سوال‌ها را نمی دانید، آنها را جستجو کنید و بعد برایش تعریف کنید.
برای کودکتان قصه بگویید و شعر بخوانید. قصه گفتن به بچه ها یاد می‌دهد که حرفهایشان را جمع‌بندی کنند و یک اتفاق را کامل تعریف کنند. قصه‌ها دایره لغات بچه ها را گسترش می‌دهند. بچه ها در حین شنیدن قصه با کلمات جدید آشنا می‌شوند و یاد می‌گیرند از آنها چطور استفاده و تلفظ کنند.
گفتگوهای خانوادگی را بیشتر کنید.
از همسرتان بخواهید در خانه بیشت صحبت کند. مهم نیست در چه باره ای صحبت می کنید. او می تواند از فوتبال، از قیمت بازار یا هر چیزی که دوست دارد حرف بزند. بچه ها از گفتگو های پدر و مادر می آموزند که چگونه حرف بزنند. وقتی میزان گفتگو در خانه زیاد باشد بچه ها ترغیب می شوند، که بیشتر حرف بزنند.
بازی کنید.
خاله بازی، دکتر بازی، معلم بازی و بازی های نقش پذیر را به کودک بیاموزید و با او بازی کنید. به او اجازه بدهید در فضای بازی حرف بزند. از احساس ها و فکر هایش حرف بزند. در حالی که غذا می‌پزید در مورد خواص غذا ها حرف بزنید. اگر نقش پزشک می‌پذیرد اسم بیماری‌ها را به او یاد بدهید و بگویید که چه قسمتهایی را درگیر می‌کند یا عوارضی دارد.
تلویزیون را کمتر کنید.
کودکتان را ساعتهای زیاد جلوی تلویزیون تنها نگذارید. اگر می‌خواهید کودکتان خوش صحبت و شیرین زبان باشد به جای تلویزیون شما باید الگوی او باشید. باید زمان زیادی با او صحبت کنید. به او اجازه بدهید تا خودش را بیان کند. از خواسته ها و فکرهای کودکانه اش با شما صحبت کند. تصویرهای ذهنی او ممکن است کودکانه باشد اما در رشد و توانایی بیانی او تاثیر مستقیم دارد پس به جای گفتن جملاتی مثل: اینها همش خیالاته یا چرا دروغ می‌گی اجازه بدهید قصه پردازی کند و شما را با خود به سفری دور و دراز در ذهنش ببرد.
