تا به حال داستان شلوارهای جین کهنه ای که می‌خواستند دوباره برای آدمیان مفید باشند را شنیده اید؟ بگذارید این داستان را برایتان تعریف کنم:

داستان از آنجایی شروع شد که کشاورز تصمیم به کاشت پنبه گرفت. پنبه ها رشد کردند. کشاور پنبه ها را به کارخانه ریسندگی برد و پس از فرآیندهایی پنبه ها به نخ تبدیل شدند. نخ ها در کارخانه بافندگی به پارچه های جین تبدیل و برای تولیدکنندگان پوشاک ارسال شدند. شلوار های همه تن حریف جینی متولد شدند و به مغازه خرده فروشان و سپس کمدهای لباس راه یافتند.

شلوارهای جین از اینکه هر روز آدم ها آنها را می‌پوشیدند، خوشحال بودند. ولی این خوشحالی دیری نپایید و نسل جدید شلوارهای جین با مدلی جدید متولد شدند، آدم ها دوست داشتند مدل های جدید را بپوشند و شلوارهای جین قدیمی باید به گوشه ای از انبار و یا سطل زباله می‌رفتند. این اتفاق برای نسل جدید نیز می‌ افتاد و نسل جدیدتر با مدلی نو به بازار می‌آمد و … البته آدم هایی هم بودند به شلوارهای جین‌شان وفادار بودند، اما شلوارهای جین همیشه قابل پوشیدن نبودند. گاهی پاره می‌شدند و گاهی صاحبشان قد می‌کشید و شلوار برایش کوتاه می‌شد و …

شلوارهای جین از این وضعیت راضی نبودند و دوست داشتند بیش از این‌ها برای آدمی مفید باشند، داستان شلوارهای جین به پنبه زار هم رسیده بود و دیگر پنبه ها دوست نداشتند شلوار جین شوند. دوست نداشتند آبی شوند و برای شادی همه شلوارهای جین دعا می‌کردند.

بازیافت شلوار جین

خدای مهربان دعای پنبه های کوچک پنبه زار را شنید و به خاطر شادی شلوارهای جین ایده ای به ذهن آدمی فرستاد. ایده ای که شلوارهای جین را پس از کهنه شدن هم‌چنان مفید نگه دارد:

جین های کهنه گردآوری و زیپ، دکمه ها و مارک‌های پلاستیکی از آنها جدا شد و طی فرآیندهایی به شکل الیاف طبیعی پنبه ای درآمدند. سپس در اندازه و شکل‌های مختلف به عایق های الیاف طبیعی تبدیل شدند تا ساختمان های مسکونی و تجاری آدم ها را گرم نگه دارند.

دیگر شلوارهای جین ناراحت نبودند، پنبه زار هم خوشحال بود.

این داستان واقعی، سرنوشت سبز پنبه هایی بود که به جین تبدیل می‌شدند. cottonfrombluetogreen نام پروژه ای است برای بازیابی شلوارهای جین و تبدیل آنها به عایق هایی که در ساختمان ها به کار می‌رود. ایده ای خلاقانه برای تشویق مردم برای بازیافت و حمایت از محیط زیست.