سال گذشته لینگودرویدها به دنیا معرفی شدند. لینگودرویدها روبات های کوچکی هستند که توانایی ایجاد و گسترش زبان خود را دارند. زبان مورد اشاره زبان ماشین نبوده و بسیار شبیه زبان انسان است با کلماتی که اگر بخواهیم ما نیز می توانیم آن ها را تلفظ کنیم. این کلمات توسط خود روبات ها و با استفاده از بازی های متنوعی برای ایجاد همبستگی بین کلمات خاص و مکان ها، جهات و فاصله ها ایجاد شده اند. اخیرا اسکات هیت از دانشگاه کوئینزلند استرالیا مقاله جدیدی در مورد این‌که لینگودرویدها چگونه کلمات جدیدی برای فواصل زمانی مختلف به خود آموزش می دهند ارائه کرده است.

زمان و مکان هم برای انسان ها و هم برای ربات ها مفاهیم مهمی هستند چرا که این چهار بعد بخش اعظمی از وجود ما را تعریف می کنند. به این ترتیب روشن است که زمانی که بنا باشد ربات ها همدیگر را ملاقات کنند تصمیم گیری در مورد مکان ملاقات کافی نیست و آن ها باید در مورد زمان نیز تصمیم گیری کنند.

اصولا ربات ها برای نواحی ناشناخته به صورت تصادفی نام تولید می کنند و در ملاقات های خود با یکدیگر این اسامی را به اشتراک می گذارند و برای تقویت روابط و تعریف حدود و مرزها از بازی ها استفاده می کنند. با تعمیم این روش لینوگدرویدها همچنین می توانند برای جهت ها و فاصله ها هم عباراتی تخصیص دهند و به این ترتیب با همکاری یکدیگر نقشه هایی از اماکنی را که هرگز در آن نبوده اند ایجاد کنند. طبق مقاله ارائه شده در سال گذشته تصاویر زیر نقشه ها و نیز عبارات مربوط به جهت و فاصله را که از هیچ توسط دو لینگودروید ایجاد شده نشان می دهد.

به عنوان مثال با توجه به اطلاعات تصویر بالا دو لینگودروید که در مکان jaya در مرکز نقشه هستند مکانی به نام mira تعریف کرده اند (البته نمی توانند به آن جا دسترسی داشته باشند) و با اختصاص عبارت paga puru توافق کرده اند که این مکان جایی با فاصله ی دور در شمال غربی است.

روش ابداع کلمات جدید برای توصیف زمان اصولا شبیه چگونگی توافق ربات ها در مورد کلمات توصیف کننده ی مکان، جهت و فاصله است: با استفاده از بازی های محاوره ای. به عنوان مثال در یکی از این بازی ها که «کی همدیگر را دیدیم» نام دارد ربات ها به صورت تصادفی در یک هزارتو حرکت می کنند و با هر بار ملاقات همدیگر روی فاصله ی زمانی بین دو ملاقاتشان اسم می گذارند. به این ترتیب فرهنگ لغاتی ایجاد می شود که ربات ها با بازی های دیگری آن را تقویت می کنند. مثلا در یکی از این بازی ها ربات ها زمان و مکان خاصی را برای ملاقات تعیین می کنند.

نمودار زیر لغتنامه ی فاصله ی زمانی هر کدام از دو روبات را نشان می دهد؛ محور افقی زمان و محور عمودی معیار اطمینان هر کدام از ربات ها از ارتباط بین کلمه ی مورد نظر و فاصله ی زمانی متناظر است.

با ترکیب این لغتنامه ها لینگودرویدها می توانند مکالمات نسبتا پیچیده ی زمانی و مکانی داشته باشند؛ نظیر عبارت ropi huzu jaya fuhu که به معنای «35 ثانیه ی دیگر ملاقات در فاصله ی کمی از شمال مکان jaya» می باشد.

ربات های مورد اشاره در حال حاضر با سخت افزارهای به روز شده و به شکل iRat (که در تصویر بالای متن نشان داده شده است) می باشند و محیطی که ربات ها در آن قرار دارند از یک Q و U در هم فرورفته تشکیل شده که مربوط به دانشگاه کویینزلند (University of Queensland) می باشد و تصویر آن در زیر مشاهده می شود.

در گام بعدی محققان کار روی واحد های زمانی دارای مفهوم که انسان ها با توجه به موقعیت از آن استفاده می کنند نظیر «به زودی» یا «بعدا» را آغاز خواهند کرد. ایده ی کلی طرح این است توانایی ربات ها در درک مجموعه ی کاملی از مفاهیم مکانی و زمانی به شکلی شبیه روش انسان ها آن ها قادر می سازد تا به صورتی کارآمدتر با ما ارتباط برقرار کنند بدون اینکه ما نیاز به یادگیری زبان آن ها داشته باشیم.

منبع