موتور Pratt & Whitney 4056 که در خطوط هوایی 747 سابق ایالات متحده نشان داده شده، در اوایل فوریه در فرودگاه هوا و فضای Mojave فرود آمده است و یکی از شش موتور مورد اسفاده در هواپیمای مادر استراتولانچ است.

هواپیمای استراتولانچ

پرتاب از ارتفاع

پرتاب فضاپیما از هواپیماها، ایده­‌ای است که به اندازه ی پرواز فضایی قدمت دارد. در اوایل دهه 1960، خلبان‌­ها – از جمله نیل آرمسترانگ فضانورد موفق آپولو 11 – شروع کردند به پرتاب شدن برای نفوذ فضایی از طریق هواپیماهای موشکی X-15 که از بمب افکن­های B-52 رها می­‌شدند.

در اواخر دهه 1990، پنتاگون شروع به سرمایه‌گذاری مخاطره آمیزی در زمینه پرتاب هوایی نمود تا قابلیت اسقرار یک ماهواره جاسوسی در سراسر نقطه ی کانونی پیش بینی نشده یا جایگزینی یک ماهواره از کار افتاده را توسعه بخشد. شرکت­های فضایی خصوصی موشک­های کوچکی را از هواپیماهای مسافربری غیرنظامی و محفظه‌­های بار را از هواپیماهای حمل و نقل نظامی پرتاب کرده­‌اند. اما این مفهوم هرگز در مقیاس سیمرغ آزمایش نشده است.

Spaceship One in flight

همکاری فضایی قبلی روتان و الن اکنون به نظر می­رسد آزمایشی بوده که برای استراتولانچ در هر دو زمینه ی استراتژی یا خط مشی و طراحی در جریان است. در سال 2004، یک هواپیمای مادر به نام شوالیه سفید، فضاپیمای با سرنشینی به نام SpaceShipOne را برای پرتاب از ارتفاع حمل نمود. از آنجا SpaceShipOne به ارتفاع 328,000 پایی رسید و سپس بر اساس توان و نیروی خود بر زمین نشست. زمانی که سکیلد توانست چنین شاهکاری را در طول 14 روز تکرار کند، شرکت برنده جایزه ی 10 میلیون دلاری Ansari X Prize شد. همانند سیمرغ، شوالیه ی سفید محموله­اش را میان تیرک­های دوقلو حمل کرد، اما اطاقک خلبان استراتولانچ در نوک یکی از تیرک­ها قرار گرفته است.

الن هنوز قیمتی برای استراتولانچ تعین نکرده است اما می گوید که قصد دارد تا هزینه را تا هزینه هایی که برای SpaceShipOne شد (28 میلیون دلار) به حداقل برساند.”  الن و شرکت سکیلد بر این باورند که هزاران میلیون دلار و چالش های طراحی پروژه بوسیله قابلیت “هر مدار، هر زمان” جبران خواهد شد.

هنگامی که فضاپیمایی به سوی هدفی در مدار پرتاب می­شود – بگویید، یک هتل فضایی – یک ارائه دهنده ی پرتاب بایستی صبر کرده تا امکانات مهیا شده یا راه اندازی شود، وارد مدار شده و روزها را برای دستیابی به هدفش سپری نماید. اما سیمرغ قادر خواهد بود تا از هر باندی که به اندازه کافی از نظر طول با آن سازگار باشد، 1500 مایل پرواز کند، و موشکی را در هنگامی که امکانات مداری مهیا شده است پرتاب نماید.

تیم استراتولانچ به این نمی‌­اندیشد که چه کسی یا کسانی سرانجام سیستم را برای پرواز به فضا اجاره خواهند کرد. گری ونتز مدیر عامل استراتولانچ و مهندس ارشد سابق ناسا می­گوید “ما تنها به پیشرفت کار می‌اندیشیم و در حال حاضر بدنبال (جذب) مشتریان نیستیم.”

همچنان با ما همراه باشید تا درباره بزرگترین هواپیمای جهان بیشتر بدانید.